Efsun ve Fetih’in bir kâğıdın üzerine bıraktıkları imzanın mürekkebi, kâğıtla sınırlı kalmaz ve ellerine yüzlerine bulaşır. Zaman o mürekkebi, kalplerine de ulaştırdığında suyla temizlenemeyecek halde olduklarının farkına varmadan birbirlerini itmeye başlarlar. Ruhları birleşmişken bedenlerinin çırpınması nafiledir. Onları bağlayan tek şey artık Zeliha değildir ve bunu fark ettiklerinde yollar açılır, inşalar için kalpler sıvanır. Efsun’un kapalı yolları, Fetih tarafından birer birer açılırken d ...