“Gözlerime inanamıyorum!”
“Dürüst olmak gerekirse...”
“Ne yalan söyleyeyim...”
“Allah seni inandırsın...”
Gündelik hayatta sıklıkla karşılaştığımız bu cümleler üzerine hiç düşündün mü?
Neden anne babalarımız “Sana güveniyorum ama çevreye güvenmiyorum.” diyor? Güvendiğimiz dağlara nasıl kar yağıyor? “Kendine güven!” sözü bir yüreklendirme mi, yoksa bir emir mi? “Benim harcım değil…” diyen şair kendine güvenmiyor mu? Yoksa “Neyine güveniyorsun ...