"cemil, hastanede üç buçuk ay kaldı, kimseyle tek kelime konuşmadı ve kimseye soru sormadı. babası başta olmak üzere eş-dost, `cemil`in eski huyudur` diye değerlendirdiler meseleyi ve acısına verdiler, ziyaretleri sırasında getirdikleri çiçek sayısı başlangıçta mühim bir yer işgal ediyorduysa da, giderek, hem kendileri hem de çiçekleri seyrekleşti. kimseye sezdirmeden annesiyle konuştuğu bir akşamüstü `hayat`ın ne olduğunu merak etti ve yatağından kalkarak pencereye yürüdü. dışarıya baktı, pek b ...