Kulluğunun son noktasına gelen insan hiçtir ve Hep´e ayna olmuştur. Hep, kendini hiçe ulaşan kulunda görmeye başlar.
Zatı itibarıyla Allah, sonsuz bir deniz; insan ise o denizden alınmış bir damla su gibidir. O damlanın denizden alındığının ve aslının su olduğunun bilinmesi önemlidir ki, bu da denizdeki ve damladaki zatın, yani hakikatın farklı olmaması demektir.
An denen nokta, aşk noktasıdır. O noktanın verdiği hareketle dolaşma, gezinme ve uzaklaşma olunca, zaman kavramı ortaya ...