Crystal Palace-Arsenal maçına başlayalı sadece iki dakika olmuştu ki oyun kolunu bir kenara atıp PlayStation’ı kapatıyorum.
Dikkatimi toplayamıyorum. Tek düşünebildiğim taşınmak ve yeni bir okula başlamak.
Ya hiç yeni arkadaşım olmazsa?
Ya dersler çok zorsa ve diğerlerine yetişemezsem?
Ya yeni öğretmenim beni sevmezse?
Ya tekrar kaygılanmaya başlarsam?
Her şey için kaygılanan bir çocuk olmak gerçekten zor! Hele ki taşınma gibi hayatınızı altüst eden bir değişiklikle ...