?İnsanlar uzun süre bir¬likte yürürler hayatta, ama hepsi kendi sessizliğine hap-solmuştur, birbirlerine söyledikleri şeyler ötekine ulaş¬maz bile. Ama tehlike gelip çattığında, omuz omuza birbirlerine sokulurlar. O zaman aynı topluluğun in¬sanları olduklarını fark ederler. Başkalarının varlığından duyulan huzur sarar içlerini. Birbirine koca bir gülüm¬semeyle bakar herkes. Herkes bir parça, hapisten salıve¬rilmiş de büyülenmiş hâlde engin denize bakan o mah¬kûma benzer."
İnsanların Dünyası ...